5x hoe kinderen vroeger anders werden opgevoed dan nu

Instagram-sensatie Fleur Overgaag is sinds ze haar eerste filmpje 12 weken plaatste nu al miljoenen views en 147.000 volgers rijker. Haar ongekende populariteit komt vooral door de hilarische manier waarop ze ouders en hun kinderen van vroeger en nu met elkaar vergelijkt. De filmpjes inspireerden ons om de meest opvallende verschillen in opvoedstijlen eens op een rijtje te zetten.

1. De leerkracht was de baas op school

Ging jij vroeger met trillende handjes naar huis als je een slecht rapport had, is het tegenwoordig de meester of juf die zich moet verdedigen als het kind met slechte cijfers thuiskomt. In de goede oude tijd was de leerkracht heer en meester over de klassen, en stonden de ouders altijd aan de kant van de school. Zei de juf dat je niet zat op te letten? Dan kon je thuis een uitbrander verwachten.

Je hoeft maar naar het razend populaire programma de Luizenmoeder te kijken om te zien hoe ontzettend bemoeierig de ouders zich tegenwoordig bezighouden met het ‘unieke leerproces’ van hun kind. En komt het kind een keer met een onvoldoende thuis, dan ontvangt de juf of meester direct een whatsappje of boze mail.

2. Schermtijd was een half uurtje tv

Een ipad, iphone, laptop en tv: het gemiddelde huis staat tegenwoordig vol met schermen. Het is voor ouders dan ook een steeds grotere uitdaging om de kids van hun geliefde schermen weg te houden. Toegegeven: voor drukke ouders kan een uurtje schermtijd een welkome pauze zijn in het drukke bestaan.

Vroeger bestond de schermtijd uit een half uurtje Jeugdjournaal of Sesamstraat, als je al het geluk had dat je ouders een tv in huis hadden. Hoewel het goed is dat kinderen ook leren omgaan met de huidige technologie, zorgen de schermen er wel voor dat kinderen minder buiten spelen en minder snel zelf manieren vinden om zich te vermaken.

3. Kinderen konden gewoon kinderen zijn

Van een citotoets op de peuterspeelzaal tot voetbalwedstrijden vanaf 3 jaar: tegenwoordig rust er een grote druk op kinderen om al vanaf jonge leeftijd te presteren. Waar ouders vroeger vooral bezig waren om hun kroost zo goed en kwaad als het kan in leven te houden, slepen ze hun kinderen nu van hot naar her om zich optimaal te ontwikkelen.

De druk van social media die ook ouders voelen zal hier zeker een rol in spelen. Niet alleen de kinderen zelf, maar ook de ouders zien welke prestaties andere zoontjes en dochtertjes behalen, en willen hetzelfde voor hun kind. Met gestreste kinderen en ouders tot gevolg. Laat de kinderen gewoon weer lekker een potje zorgeloos voetballen op straat.

4. Weinig ruimte voor emoties

Als je vroeger moest huilen, kreeg je met een beetje geluk een troostende aai over je bol. In de jaren ’50 en ’60 waren de gezinnen zo groot dat vader en moeder überhaupt geen tijd hadden om zich te bekommeren om de persoonlijke ontwikkeling van het kind. Toen de gezinnen vanaf de jaren ’80 en ’90 steeds kleiner werden, kwam de unieke persoonlijkheid van het kind steeds meer in het voetlicht te staan.

Tegenwoordig is er veel aandacht voor het persoonlijk welzijn. De termen HSP, ADHD en autisme vliegen jonge ouders om de oren, en als hun kroost maar enigszins afwijkt kan het al snel een labeltje opgeplakt krijgen. Volgens sommigen ouders en experts gaat dit labelen te snel, al is het volgens anderen alleen maar fijn dat er zoveel ruimte is voor de persoonlijke ontwikkeling.

5. Regels waren regels

Als je vroeger als kind je wel eens afvroeg waarom dingen zijn zoals ze zijn, kreeg je standaard het antwoord ‘daarom’. Regels waren regels, en het was niet de bedoeling dat je je als kind afvroeg waarom deze regels bestonden. Tegenwoordig kun je een moeder in de supermarkt al horen overleggen met haar 3-jarige welke soort pasta ze vanavond wilt eten.

Kinderen worden tegenwoordig opgevoed vanuit het oogpunt dat ze al vanaf jonge leeftijd zelf keuzes kunnen maken. Dit is goed voor de zelfstandigheid en volwassenheid van het kind, maar kan ook zorgen voor stress bij zowel de ouders als de kinderen. Een tussenweg tussen Rust, Reinheid, Regelmaat en de keuzevrijheid van het kind lijkt een betere oplossing.