Waarom je gek genoeg altijd zin hebt in een patatje na het zwemmen

Na een middagje zwemmen heb je meestal trek. En vooral trek in een heerlijk patatje, lekker met veel mayonaise. Frank Dane meldde in zijn ochtendshow op Radio 538: water en chloor zorgen voor zin in patat. Maar klopt dat eigenlijk wel?  Wat zou daar de reden voor kunnen zijn? Tenslotte is die trek in patat er ook als je een tijd in zee hebt gelegen, waar geen chloor in zit. Tijd voor onderzoek dus.

Zorgen water en chloor voor zin in patat?

Voedselwetenschappers geven een kort maar krachtig antwoord op deze vraag: nee. Uit geen enkel onderzoek komt naar voren dat er een verband zit tussen chloor in water en trek in patat. Er is uit onderzoek wel gebleken dat je  na het zwemmen (lekkere) trek krijgt. Maar ja, als je lekker gesport hebt heb je natuurlijk meestal wel. Dus dan zou het daar aan liggen. Wat zou dan wel de reden kunnen zijn?

Waarschijnlijk komt het vooral doordat je als kind meestal na het zwemmen een patatje ging eten. Dat was onderdeel van het hele gebeuren. Vaak met vriendjes lekker een middag zwemmen en spelen in het zwembad en daarna als afsluiting een lekker patatje. En wees eerlijk, in vrijwel ieder zwembad heb je wel een hoek waar je lekker kunt zitten om wat te eten. Dit eten is meestal hetzelfde als je in een snackbar zou halen. Patat, mayonaise en als het even kan nog een lekkere kroket of frikandel erbij.

Patat en het Pavlov-effect

Het Pavlov-effect is bij veel mensen wel bekend. Als je een belletje laat horen en dan aan je hond vlees geeft, krijgt deze iedere keer als het een belletje hoort trek in vlees. Dat werkt ook bij mensen zo. Als je in een zwembad altijd een patatje kreeg, krijg je hier dus automatisch trek in. Dat komt dus niet door het chloor, maar de omgeving en dus bijvoorbeeld de lucht van het chloor, waardoor dit ontstaat. En de zwembaden zijn hier best blij mee, tenslotte is de omzet van patat een groot onderdeel van de winst. Eet smakelijk!